babamın öğütleri hatırımdadır hala.
daha yeni farkettim; haklı imiş pek ala.
derdi ki o ulu zat 'oğlum sırtın pek olsun;
şeş den ziyade zarın hayırlıysa yek olsun'
biz üç erkek kardeştik; söylerdi ki her defa,
'nefsine yenik düşüp kabirde çekme cefa.
komşu kızın bacındır eğer korursan mertsin.
gözün kaçarsa ona sen doğuştan namertsin'
bir gün neye kızmıştı saklı idi nedeni.
'allaha havale et seni mahçub edeni.
et ki oğlum demişti tek adalet ondadır.
kul hakkı yemiş olan mahşerde en sondadır.
ne var ki bu devirde yaşamını sürseydi;
oğlundan utanırdı bu halimi görseydi.
ne yana dönsem şimdi sırtım düşman zulası.
şu feleğin çarkının şaşırmış pusulası.
körle yatan yataktan şaşı kalkarmış demek.
boşa gitmemeliydi harcanan onca emek.
babamı andığımda kendimden utanırım.
her utanç duyduğumda bir kez öldüm sanırım...
Kayıt Tarihi : 11.4.2006 17:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)