Babama Şiiri - Selda Öztürkmen

İlaç kokulu koridorlarda tanıştım ben acıyla.
Gözyaşlarının saklanması gerektiğini,
Yaşatmak için yalan söylendiğini,
Hemşirelerin kahkahaları arasında anladım,
Ateşin yalnızca düştüğü yeri yaktığını.

İlaç kokulu koridorlarda gördüm,
Yüreği yanan anaları,
Anasına yanan yavruları,
Ölünün kaldırıldığı sedyeye yatıp uykuya dalanları,
Ve tekerlekli sandalyeyle sabaha kadar turlayanları.

İlaç kokulu koridorlarda öğrendim ben,
Böbrekler çalışmayınca vücudun su topladığını,
Refakatçi kartın yoksa yemek çıkmadığını,
Ve hasta taşımak için ambulans kiralandığını.

İlaç kokulu koridorlarda anladım,
Paranın insan hayatını kurtarmaya yetmediğini,
Çırpınışların gidenleri geri getirmediğini,
Ve babasını kaybedenlerin ruh halini.

İlk kez ilaç kokulu koridorlarda gördüm,
Babamın hıçkıra hıçkıra ağladığını...