Dokuz sene önce bugün
Herşeyden habersiz
Ailemi özlüyordum gurbette
Bir an,
ev doldu.
Bavulum hazırlandı apar topar
Ankara'ya yol göründü
Hem seviniyor,hem düşünüyordum
Hayırdır diyordum içimden
Hayırsız çıktı dönüşüm yuvaya
Sen, artık yoktun.
Artık benim babam olmayacaktı!
Zamanla artan acısı eksikliğinin
Hala kalbimi sızlatır
Keşke seninle oturup konuşabilseydik
Hayatı öğretseydin bana
Gülseydik beraber
Sen olsaydın, ah
Gezıp tozardık ortalıklarda
Herkesin babasıyla yaptığı gibi
Sen olsaydın, ah
Bakmazdım yere
Herkes baba derken.
Ankara,13.3.1991.
Gürkan SüzerKayıt Tarihi : 5.1.2005 13:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)