Babama Şiiri - Yorumlar

çok sade ve düz

Minik bir kızın gözyaşlarıydı,
Ailesini Almanya'ya göndermek
Anne babadan ayrılmanın simdi sırası mıydı
Gitmek var, ya bir de dönmemek?

İki yıl ayrılık yetmişti, o minik kalbe
Ana baba dönmüştü ona geri
Mutlu bir aileydi, sevgi dolu evde
Allah duasını kabul etmişti,

Aradan yıllar su gibi geçti
Minik yürekli kız büyüdü evlendi
Üstelik çok uzaklara gitti
Ana babasından uzak, özlem içindeydi

Hep aradı ailesini telefonla
Yas günleri bayramlar yılbaşında
Babalar gününü kutlamak istedi
Babasını ne kadar çok sevdiğini söyleyecekti

Üstelik babası ağır hastaydı
'Babacım, iyileş, yazın yanındayım' diyecekti
Ben büyüdüm ama o minik yürek yine ayni
O babasının kızı, hep babasıyla övünecekti

Anacağı, kem kum etti, lafı geveledi
Ama kızı ısrarla babasıyla konuşmak istedi
Anacağı, 'babanı kaybettik kızım üç ay önce' dedi
O anda dünyanın sonu gelmişti sanki

Bir kaç saniyelik sure, saatler gibi geldi
Sesi titrek, gözü yaşlı, anacığını dinledi,
Karar vermişlerdi, ona söylememeye
Babasının kızı üzülmesin gurbet ellerde diye

Sanki bir yarısı yok olmuştu,
Bir anda yasam anlamsız ve bomboştu
'Niye beni beklemedin sanki baba'
'Salınla açılacaktı, bostanlı kıyılarında'

Ölüm döşeğinde kızının resmini istemişti,
Tüm evlatları onun için dua etmişti,
'Ölmeden kızımı bir kez daha görebilsem' demişti,
Ölürken gözleri açık gitmişti

'Ben kahrolmayayım da kimler kahrolsun,
Yanında olamamanın vicdan azabıyla yanıp tutuşsun
Bilseydim beni beklediğini
Yalvarırdım,'babacım bırakma beni'

Son kez söylemek isterdim sana,
'İyi kalp ligimi senden aldım baba',
'Herkesi olduğu gibi kabul edip sevebilmeyi de'
'Dürüstlüğümde senden bana bir hatıra'

'Ne olur kal gitme baba
Sana hayran kızını
Böyle tek başına bırakma
Diyebilseydim son kez sana'

Beni dinler kalırmıydın,
Yaza geldiğimde, salınla
Denize açılırmıydın
Benim için biraz daha yaşar mıydın?

Ölümünden beş yıl geçti,
Herkes öldüğünü söyledi
Ama sen benim içimdesin,
Ruhumda kalbimdesin, sen hiç ölmedin

Bostanlı sahillerinde, Karşıyaka iskelesinde,
Denizin kokusunda martı sesinde,
iste sen her yerdesin
Sen hiç ölmedin ki, hep benimlesin

Rengincik Eylül 28 2004 12 46

Oysa ben gülmeyi'de bilirim,
neden ağlatıp durursun beni be çocuk.
Ebediyete gidenlerimiz rahmet yağmurları ile yıkansın.

Evet, o her yerde, babalar her yerde şair!..
S ağlıklarında onları yeterince sevemediğimizi düşündükçe kahroluyoruz. Ama şu da bir gerçek, onlar da bizi yeterinde sevememenin acısında öldüler.
Şimdi?
Biz biliyoruz onların bizi söylemeseler de yeterince sarmasalar da çok sevdiklerini...
Onlar da biliyor canım, bunca şiirler yazıyoruz. Kendilerini çok sevdiğimizi haykırıyoruz dünyaya...
ONLAR HİÇ ÖLMEDİLER Hİ... HEP BİZİMLELER...

Keşke benim de ardımdan ağlayacak,
Veya ağlayamayacak,
Şiirler yazacak,
Veya dualar edecek..
BİR KIZIM OLSAYDI...
Babanın mekanı Cennet olsun Baldız.
Kadir Tozlu

bir şiir ancak bu kadar duygu yüklü ve içten yazılabilir yüreğinize ve baba sevginize sağlık

Çok duygulandım.Yüreğine sağlık.Babanın ruhu şaad olsun.

Çok duygulandım Sevgili Rengincik...
Babanızın mekanı Cennet olsun...
Yeri rahat olsun...
Ne mutlu ona ki,
Arkasında kendisini çok seven,
Çok değerli bir hanım kız bırakmış,
........
Çok duygulandım,
Benim arkamda,
Beni çok seven,
Özlürsem üzülecek,
Belki ağlayacak,
Arkamdan dua edecek,
Şiirler yazacak...
BİR KIZIM YOK

Kadir Tozlu

Ben babamın ölümüne ağlayamamıştım. Şimdi Rengin'in şiirini okuyunca, hem kendisi için, hem kendim için ağladım...

Allah sabır versin
dizeleriniz hüzünlü olsa da çok güzeldi kutlarım