Minik bir kizin gozyaslariydi,
Ailesini Almanya'ya gondermek
Anne babadan ayrilmanin simdi sirasimydi
Gitmek var, ya birde donmemek?
Iki yil ayrilik yetmisti, o minik kalbe
Ana baba donmustu ona geri
Mutlu bir aileydi, sevgi dolu evde
Allah duasini kabul etmisti,
Aradan yillar su gibi gecti
Minik yurekli kiz buyudu evlendi
Ustelik cok uzaklari gitti
Ana babasindan uzak, ozlem icindeydi
Hep aradi ailesini telefonla
Yas gunleri bayramlar yilbasinda
Babalar gununu kutlamak istedi
Babasini ne kadar cok sevdigini soyleyecekti
Ustelik babasi agir hastaydi
'Babacim, igles, yazin yanindayim' diyecekti
Ben buyudum ama o minik yurek yine ayni
O babasinin kizi, hep babasiyla ovunecekti
Anacagi, kem kum etti, lafi geveledi
Ama kizi israrla babasiyla konusmak istedi
Anacagi, 'babini kaybettik kizim uc ay once' dedi
O anda dunyanin sonu gelmisti sanki
Birkac saniyelik sure, saatler gibi geldi
Sesi titrek, gozu yasli, anacigini dinledi,
Karar vermislerdi, ona soylememeye
Babasinin kizi uzulmesin gurbet ellerde diye
Sanki bir yarisi yok olmustu,
Bir anda yasam anlamsiz ve bombostu
'Niye beni beklemedin sanki baba'
'Salinla acilacakti, bostanli kiyilarinda'
Olum doseginde kizinin resmimi istemisti,
Tum evlatlari onun icin dua etmisti,
'Olmeden kizimi bir kez daha gorebilsem' demisti,
Olurken gozleri acik gitmisti
'Ben kahrolmayayimda kimler kahrolsun,
Yaninda olamamin vicdan azabiyla yanip tutussun
Bilseydim beni bekledigini
Yalvarirdim,'babacim birakma beni'
Sonkez soylemek isterdim sana,
'Iyi kalpligimi senden aldim baba',
'Herkesi oldugu gibi kabul edip sevebilmeyide'
'Durustlugumde senden bana bir hatira'
'Ne olur kal gitme baba
Sana hayran kizini
Boyle tek basina birakma
Diyebilseydim son kez sana'
Beni dinler kalirmiydin,
Yaza geldigimde, Salinla
Denize acilirmiydin
Benim icin biraz daha yasarmiydin?
Olumunden bes yil gecti,
Herkes oldugunu soyledi
Ama sen benim icimdesin,
Ruhumda kalbimdesin, sen hic olmedin
Bostanli sahillerinde, karsiyaka iskelesinde,
Denizin kokusunda marti sesinde,
iste sen heryerdesin
Sen hic olmedinki, hep benimlesin
Rengincik Eylul 28 2004 12 46
Rengin GardnerKayıt Tarihi : 28.9.2004 08:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ailesini Almanya'ya göndermek
Anne babadan ayrılmanın simdi sırası mıydı
Gitmek var, ya bir de dönmemek?
İki yıl ayrılık yetmişti, o minik kalbe
Ana baba dönmüştü ona geri
Mutlu bir aileydi, sevgi dolu evde
Allah duasını kabul etmişti,
Aradan yıllar su gibi geçti
Minik yürekli kız büyüdü evlendi
Üstelik çok uzaklara gitti
Ana babasından uzak, özlem içindeydi
Hep aradı ailesini telefonla
Yas günleri bayramlar yılbaşında
Babalar gününü kutlamak istedi
Babasını ne kadar çok sevdiğini söyleyecekti
Üstelik babası ağır hastaydı
'Babacım, iyileş, yazın yanındayım' diyecekti
Ben büyüdüm ama o minik yürek yine ayni
O babasının kızı, hep babasıyla övünecekti
Anacağı, kem kum etti, lafı geveledi
Ama kızı ısrarla babasıyla konuşmak istedi
Anacağı, 'babanı kaybettik kızım üç ay önce' dedi
O anda dünyanın sonu gelmişti sanki
Bir kaç saniyelik sure, saatler gibi geldi
Sesi titrek, gözü yaşlı, anacığını dinledi,
Karar vermişlerdi, ona söylememeye
Babasının kızı üzülmesin gurbet ellerde diye
Sanki bir yarısı yok olmuştu,
Bir anda yasam anlamsız ve bomboştu
'Niye beni beklemedin sanki baba'
'Salınla açılacaktı, bostanlı kıyılarında'
Ölüm döşeğinde kızının resmini istemişti,
Tüm evlatları onun için dua etmişti,
'Ölmeden kızımı bir kez daha görebilsem' demişti,
Ölürken gözleri açık gitmişti
'Ben kahrolmayayım da kimler kahrolsun,
Yanında olamamanın vicdan azabıyla yanıp tutuşsun
Bilseydim beni beklediğini
Yalvarırdım,'babacım bırakma beni'
Son kez söylemek isterdim sana,
'İyi kalp ligimi senden aldım baba',
'Herkesi olduğu gibi kabul edip sevebilmeyi de'
'Dürüstlüğümde senden bana bir hatıra'
'Ne olur kal gitme baba
Sana hayran kızını
Böyle tek başına bırakma
Diyebilseydim son kez sana'
Beni dinler kalırmıydın,
Yaza geldiğimde, salınla
Denize açılırmıydın
Benim için biraz daha yaşar mıydın?
Ölümünden beş yıl geçti,
Herkes öldüğünü söyledi
Ama sen benim içimdesin,
Ruhumda kalbimdesin, sen hiç ölmedin
Bostanlı sahillerinde, Karşıyaka iskelesinde,
Denizin kokusunda martı sesinde,
iste sen her yerdesin
Sen hiç ölmedin ki, hep benimlesin
Rengincik Eylül 28 2004 12 46
Oysa ben gülmeyi'de bilirim,
neden ağlatıp durursun beni be çocuk.
Ebediyete gidenlerimiz rahmet yağmurları ile yıkansın.
S ağlıklarında onları yeterince sevemediğimizi düşündükçe kahroluyoruz. Ama şu da bir gerçek, onlar da bizi yeterinde sevememenin acısında öldüler.
Şimdi?
Biz biliyoruz onların bizi söylemeseler de yeterince sarmasalar da çok sevdiklerini...
Onlar da biliyor canım, bunca şiirler yazıyoruz. Kendilerini çok sevdiğimizi haykırıyoruz dünyaya...
ONLAR HİÇ ÖLMEDİLER Hİ... HEP BİZİMLELER...
Veya ağlayamayacak,
Şiirler yazacak,
Veya dualar edecek..
BİR KIZIM OLSAYDI...
Babanın mekanı Cennet olsun Baldız.
Kadir Tozlu
TÜM YORUMLAR (10)