uyanıyorsun
sırtında ıslak bir ceket
arkanda sana bile ait olmayan çirkin yıldızlar
uyanıyorsun evet
binbir güçlükle çektiğimiz ama
kıpırdatamadığımız o kapakları
aralıyorsun
saymaya başladığımız saçındaki akları
sen de görmeye başlıyorsun
düşünüyorsun ilk kez
değişim, güç ve umut
ağır ceketinin düğmelerinde kaldı
yorgun yelkovanın yorgun tik takları
yaş sattı sana ve bize
yaşamak satmadı
yazık oldu
şimdi uyanıyorsun
geç fark edilenin acısı doldu yüreğine
uyanıyorsun, ama doğrulamıyorsun
şimdi çirkin yıldızların mı,
ağır ceketin mi,
yoksa açmak mı iyice gözleri?
sen seç
ama unutma ki
omuzlarımıza binen ceketinin ağırlığı
yıktı bizleri
artık çok geç...
Kayıt Tarihi : 8.11.2021 16:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, içimizdeki yanardağın yıllarca kesintisiz fışkıran lavı tüm yeşili öldürüp de soğuduktan sonra yazıldı.
yaş sattı sana ve bize
yaşamak satmadı"
ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi.
TÜM YORUMLAR (1)