Iki teldi seni yakan,
Her gun penceremizden bize bakan.
Butun güzelliklerimize eşit,
Butun ömrümüze bedeldi.
Kim koydu, kim kurdu bu tuzagi.
Hayat bu kadarmi basitti
Olum bu kadarmi hayindi.
Hataların toplaminda solan
Benim babamin gulusu oldu.
Ki o gulus butun zorbalara inat
Butun olmazlara karsiydi
Karanlıkta isik, korkuda umuttu.
Inatta inat donecek bu gulus
Bu köhnemiş kalleş dünyaya.
Ezecek butun bezginlerin sessizliğini.
Siirlerinle dirilecek yeniden umutların
Hayatta bu değilmi baba
Idare etmek zorda, fırtınada.
Donsada bir yerlerde umut
Cozulecek bir gun senin neseli siirlerinle
Ve özgürce agacak gogun mavisine.
Kayıt Tarihi : 24.1.2021 16:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sair babamin anısına, siirlerle güler, siirlerle yaşardın ama butun mısralarınin sonundaki umuttan noktani esirgemedin bizden bize tam 25 gun umut verdin sen umut kusaginin özgür bir neferiydin sana ne zorbalar ne hayinler nede imkansizliklar boyun egdirebildi o 25 gunun sonunda seni uğurlamak zorunda kaldık yanında yine en güzel yoldaşın Yildizin ve bizler vardık, simdi sen siir siir misra misra gonlumuzun ufkunda kipkizil baharlara gebe bir hazan mevsimindesin, seni çok sevdik ve seveceğiz baba bu somurtkan dünyaya gülücükler sacan o güzel yüzün hep gozumun önünde aklımda ve misralarimda, yüreğin yeniden yeniden çarpıyor yüreğimizde. 25/10/2020
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!