Babama Şiiri - Arslan Yılmaz

İlk seni tanıdım timsalim oldun
Neler çektiğini görmüşüm babam
Bizim için gençliğini soldurdun
Hepsini zihnime örmüşüm babam

Ne yaz bildin babam ne ilkbaharı
Ne kışı dinledin ne sonbaharı
Bizim için aştın tüm zorlukları
Ömrünü bizlere harcadın babam

Hep istedik var mı yok mu bilmeden
Olur dedin bize belli etmeden
Ayrılmasın diye çocuğum elden
Bir yolunu bulup çözerdin babam

Yazları güneş altında kavruldun
Kışları kar soğuklarında dondun
Ne bir öf be dedin ne de yoruldun
Büyüttün bizleri çınarım babam

Gençleştikçe haylazlığımız arttı
Sabredip anlattın ufkumuz arttı
Büyüyünce kafamıza dank etti
Neler çektiğini anladık babam

Traktör ile aşardın dağları
Son güz sırtına düşerdi kırağı
Tedbir derdin görmek için baharı
Ödenir mi emeklerin ey babam

İhtiyarlık sere çöktü can babam
Hastalıklar her gün arttı han babam
Bu da geçer Yâ Hu derdin her zaman
Şerefimsin şanımsın Arslan babam

Ben kölenim emret babam ne dersen
Dağları deleyim eğer istersen
Diren babam bırakma sen kendini
Direğimsin dayanağımsın babam

23.12.2020
ARSLAN YILMAZ
İSTANBUL