Biri gidince hayatından
Canın çok acır önceleri
Darmadağın olursun
Dostların toparlamak isterler seni
Geçer derler, hayat bir şekilde devam edecek.
Eder de zaten, “bir şekilde”…
Ağlamaktan gözlerin kurur önce,
Sonra her ağlamaya çalıştığında
Cam parçaları akar sanki göz pınarlarından
Acıtır, kanatırlar seni.
Derken koskoca bir boşluk kaplar,
İçindeki “onsuz” kısımlarını.
“Bir şekilde” geçen hayatında,
Hep içindedir boşluğun.
Giderek kararır rengi,
İçinde bulamadığın aydınlığı,
Hayatın renklerinde ararsın
Bir türlü tutturamazsın onun tonunu.
Bir tek çok sevdiklerine baktığında,
Gördüğünü sanırsın ışıltısını
Denizde, mavide, bir de gökyüzünde…
Kayıt Tarihi : 21.12.2015 11:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Canım babam, seni kaybedeli koskoca dört yıl oldu. Her gün seni daha çok özlüyorum.
![Zeynep Pergel](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/12/21/babama-228.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)