Babama... Şiiri - Ayhan Kudat

Korkuyordum ya her çalışında,
Artık korkmuyorum!
Korkmak istiyorum yine.
Çalmanı düşlüyorum, bir kez.
Bir kez daha çal, gün ağarmaya yakın “
Oğlum”de ne olur.
Biliyorum ki, olmaz.
Hani, sen öğretmiştin ya hayallerin olsun diye.
Hayalim var artık; “oğlum” demen.
Ama yoksun.
Ne telefonun ucunda, ne yanımda.
Yoksun, haykırmak istiyorum hıçkırarak.
Haykırsam kim duyacak?
Onu da bilmiyorum.
Acıyor dedin ya dudaklarını uzatıp.
An, uzadı, uzadı.
Eski bakışın geldi aklıma. Hani, susup pustuğum.
Öyle oldu işte! Sustum.
İzan yok!
Şimdi, içim acıyor.
Görmemek, duymamak acıtıyor.
Hadi gel desem.
Artık hiç gelmezsin.
Kızımın yanına gidiyorum demişsin, papatyana.
O yüzden, mutluyum.
Meleğin orada bulacak seni.
Orada buluşacağız…