Babama Şiiri - Barış Pınar Tümer

Elimden tutup beni gezdirirken
Hissetmiştim ilk,
Kimse bana zarar veremezdi
Yanımda o varken.
Her çocuk gibi oyunlar oynuyor,
Oyuncak için ağlıyor
Sonra da onları kırıyordum
Kırılan oyuncak olsun da yeter ki
Yürek olmasın
Bunu da önce ondan öğrendim
Büyüyordum bu arada
Hep onu izliyordum göz ucuyla.
Bir gün evlenirsem onun gibisiyle olacaktı
Çocuğum olursa ona benzeyecekti
Çocuk aklımla kurduğum
Yarı kadın yarı ana hayalleriydi o...
Büyüdükçe ona benziyordum
Ben onun uzun saçlı hali
O da benim bıyıklı halimdi aslında.
Büyüdükçe arkadaşım oluyordu bu adam
Ondan öğreniyordum her şeyi
Çocukken elimi tuttuğunda hissettiğim şeyin adı
Güvenmiş
Vazgeçemediğim...
Babalar sevgilerini belli etmez diye bir kural varmış meğer...
Benim babamın yıktığı...
Babam
Arkadaşım
Ağladığımı gören tek adam...
Kaybolduğum her çıkmazda beni bulan...
Bir halk aşığı gibi
Son bir söz söylemek isterim
Barış kız der ki;
Babalar sevginizi belli edin
Çünkü kızlarınız siz uyurken gizli gizli ağlıyorlar...