Babama Şiiri - Saniye Sarsılmaz

Her sabah uyandığımda
İlk sen gelirsin aklıma.
İnerim sonra yatağımdan
Başlar günün akışı..
Beni yokluğuna
Seni toprağına
Alıştıran zamanın tozlu rafları,
Düşürür zihin aynama
Özenle sakladığı anıları.

Can bulur hayalimde
Turların en güzeli
Martılar eşliğinde;
Bir Anadolu, bir Rumeli.
Kanlıca’da yoğurdumuz,
Çaylarımız Emirgan’da.

Yıllar devirdi yaşları,
Değişti kaldırım taşları.
Kıyamadı yıkılan yollar,
Bıraktı ayak izlerimizi.

İstanbul şahit,
Parkları, bahçeleri
Müzeleri, saraylarıyla.
Fırsat bulup işten güçten
Alıp çocuğunu gezdiren,
Az babalardan biriydin sen.

Cağaloğlu yokuşu
Safi kültür dokusu
Keyifle gezerdik.
Kitaplar seçerdik;
Birbirinden güzel.
Kimi dersten, listeden.
Kimi gönle esin,
Ruha besin,
Birlikte sevinirdik;
Ben hediyeme,
Sen mutlu ettiğine.

Derslerimiz vardı bir de
Okul harici evde.
Türkçe ile resim
Heyecanım, gözbebeğim.
Farklıydı sana göre;
Hepsinin şahı matematik.
Tavizi yok ağırlığından
Köşe taşıydı fizik.
Otuz problem günde
Toplanır ödül olur;
Daha çok sinemaya
Ara sıra tiyatroya.

Derdin ki “Çalış, harcama zamanı boşa,
Dönüşü yok, bir daha gelemezsin bu yaşa.'

Kolay mıydı çalışmak?
Hiç yapmadan kaçamak.
Bakınca hayata, bulunduğum yerden
Uçuk maviden, toz pembeden
Zordu görebilmek başka renkleri.
Anladım ki sonra,
Grisi de varmış, karası da.

Seslenmek bile “baba” diye
Açar nefesi, güç verir yüreğe
Neymiş sessiz kalmak
Öğrendim, nasılmış susmak.

Kimsenin veremeyeceği
Kocaman bir sevgi,
Koptu gitti dünyamdan
Sen girerken ardından.

Sakla sevgini yoldayım
Öyle yakın ki uzaklar
Her günde bir adım
Çok sürmez oradayım.
Rabbimin huzurunda,
Yüzüm olsun kulluğumdan.
Birazcık dolsaydı,
Boş kalmasa azık çantam.