Babama Şiiri - Veysel Bozdogan

BABAMA
Göçün almış çıkmış yola
Yollar incitmesin seni
Duygular dönüştü dile
Diller incitmesin seni

Garip yolcu geçti handan
Hep ağladı dertten gamdan
Aldı bu canimi candan
Canlar incitmesin seni

Esti deli poyraz esti
Kolum kanadımı kesti
Topraklar bağrına bastı
Yerler incitmesin seni

Hasretin sineme doldu
Göz yaşlarım sel sel oldu
Yaprak döktü gülüm soldu
Güller incitmesin seni

Veysel Kollarımı açsam
Sarılıp bağrıma bassam
Doyasıya öpsem sarsam
Kollar incitmesin seni