Babama Şiiri - Sebahat Kara

Mademki vakit gelmiştir…
Susturdum dünyayı seni dinliyorum.
Sen konuşunca…
Siyah bir yağmur yağıyor kaldırımlara,
Dudaklarından zahmetle çıkan,
Sözlerine karışıyor.
Birde her damlası kalbime vuruyor.
Koca bir balyoz ağırlığında
Ölüme yakın…
Yaşama uzak…
Bakışın duruyor belliğimde hala,
En uzak evlerin ışıklarına
Körlerin görmediği yıldızlara da
Anlat BABA
Aman! Ölüm duymasın ha!
Bir tek onun haberi olmasın.
Susma BABA
Sızıya karan bir ağıtla,
Pencereni kapatma
Bilirsin...
Razı gelir boyun eğerim ben,
Ansızın bastıran siyah bir yağmura
Çürüyene dek ıslanırım ben,
Bir çift mavi gözün uğruna,
Sen…
Ayaküstü uğramış giderken
Konuşuyor silahlar birer, birer susuyor insanlar,
Konuşuyor deniz dinliyor balıklar,
Konuşuyor dağlar dans ediyor bulutlar,
Ve konuşuyor dünya,
Ben seni dinliyorum.
Ne olur susma BABA
Aman! Ölüm duymasın ha!
Bir tek onun haberi olmasın.
Beni bıraktığın bu yerde
Yanıyor yüreğim baba aşkına
Ve siyah bir yağmur yağıyor dışarıda
Her damlası…
Semavi dansıma eşlik ediyor.
Bakma bana gitmeye hazır gözlerinle,
Emanet bir son bakış bırakma,
Soğuk…
Uğultulu rüzgârıyla,
Siyah bir yağmur yağıyor dışarıda
Her damlası gözlerime düşüyor.
O yüzden biraz karaya çalıyor gözlerim,
Konuş BABA
Konuş ki…
Diyarımda çiçekler solmasın