Babama Şiiri - İbrahim İnce

Daha küçücüktüm, kendin okuttun.
Sonra okulları gösterdin,
Henüz on bir’imdeydim.
Evimizden çok uzaklara,
Başka illere, yatılı verdin.
Baba bilemezsin, neler, neler çektim.
Hatırlasana, sen hiç harçlık vermezdin,
O konuda alışkın değildin.
Zaten bende istemezdim.
Nasıl olunur bilmiyorum ama
Her zaman, istediğin gibi olmadığımı dedin.
Bense, o yapıyı bir türlü bilemedim.
Yukarıdaki, O İŞTE biliyor ki,
Kimseyi, isteyerek ve bilerek üzmedim.
Ömür boyu, incinip üzülen, ezilendim.
Sen bilemezsin baba, neler, neler çektim.
ONA olan borcum dışında,
Bilerek kimsenin hakkını yemedim.
Özlenen, aranan, istenen baba idim,
Neden, niçin, bu sonu bilmedim.
Ömür boyu, sana ve anneme, bir defa öf demedim.
Yinede, ömrümce memnun edemedim.
Size gösterdiğimin, yüzde Onu’nu istedim,
Bir türlü bulamıyorum, nedir veremediğim.
Baba bilemezsin, neler neler çektim.
Sen, hep ağlayıp sitem ettin,
Aslında, sende bilmiyordun ki, nedir istediğin.
Kırmadım, üzmedim, incitmedim.
Sizden, yalnızca tek ÖZELİM’i istedim.
Ömür boyu, bir kez öf demedim.
Yine de, yıllarca memnun edemedim.
Bense, gösterdiğimin yüzde Onu’nu istedim.
Hayatımı, her şeyimi onlara verdim.
Ne değişti, verdimde ne oldu sanki
Ama değmezmiş be baba, değmezmiş.
Bilemezsin sen, ben neler, neler çektim.
Bir rüya imiş demek, yaşayıp geçtiklerim.

12.10.2009 Pazartesi 00.40