Babama Şiiri - Yasemin Aslantay

22 Nisan'dı
Gömdüğümüzde babamı...
Yüregim çığlık çığlığa
Yüreğim sessiz
Yüreğim sensiz
Seni seviyorum kızım, deyişini
Duymayacak kulaklarım bir daha
Torununa sevgiyle sarılışını
Görmeyecek gözlerim.
Kulaklarım sağır, gözlerim kör...
Kimse türküler yakmıyor adıma
Beni senin gibi dinlemiyor kimse baba...
Yoruldum sensizlikten,
Geceleri sessizce ağlamaktan
İçimdeki bu duman
Ölümün yaktığı ateşten baba...
Şimdi görsen kızını
Yavaş yavaş yıkılışını
Tek başıma yaşadığım bu acıyı,
Sığdıramıyorum hiç bir yere baba...
Gözlerindeki o ışık yokken
Karanlıkken böyle her yer,
Ben yaşayamıyorum baba...
Öyle rahat yaslanırken sana,
Şimdi yerlerdeyim baba...
Eller üzerinde giderken sen,
Ardından uzun uzun baktım ben.
Ruhum, ayrılsa dedim bedenimden.
Onunla bende gitsem...
işte o anda ölsem
Bir damla kanım akmazdı,
Adın gözlerimdeki yaştı,
Kolum kanadım kırıktı
O gömdüğümüz babamdı...
22 Nisan'dı.

(Aralık, 2007)