Babam yokluğun acısı Şiiri - Asya Öztürk

Babam sesini özledim
Ellerimi tutmayı özledim
Sensizliğin acısı zor
Hasret kaldım

Varlığın arkamda dağdı
Şimdilerde yokluğunun rüzgârı esiyor
Oysa ne çok severdin kızını
Sen gittin kimsesiz çaresiz bıraktın

Acılarım satırlara damlıyor
Konuşamadıklarım içimde büyüyor. Duygularım kefaretsiz sır oluyor
Sol yanımda tarifsiz bir sızı. Bugün yokluğun dem tutuyor gözlerimde Babam