Babam ve toprak Şiiri - Baki Sulopaşa

Toprağın dilinden anlardı
Babam
Elindeki dikeli yolunca sallardı
Babam
Dinlenir dinlenir, yeniden sallardı
Dünyada en iyi bildiği işti
Mendil başından alırdı, halis terini.

Sivri demirler inince güp diye
Ananın bereket kokan sinesine
Çocuk yüreğim titrerdi onun yerine.
Babam halleşirdi, eski dostuyla gönlünce

Ayran paparasına kaşık çalardı öğlende
Babam.

Kabarıp devrilirken tezekler, iri iri
Türlü yaratık can derdine düşerdi.
Havayı emen tarlanın yüzü gülerdi,
Yorulunca, kahveyi anamın elinden içerdi
Babam.

Kazdığı yerde değişirken renkler
Komşuda bir taş plaktan dökülür gazeller
Karşı tepelerden ıssızlık geri döner
Devir değişirken, dünden söz eder
Babam.

Alt üst ettiği mayasından, hep umardı...
Yeşil, coşkun bir hasadın; rüyasını yaşardı
Babam.