İki ayrı kentler gibiydik
Aramızda ses duvarları vardı
Hayat kısaydı,zordu,duygusaldı
İtiraf edeyim baba
Ben gizlice duvarlardan atlardım
Hani bazen gölgenden şüphelenirdin
Evet peşindeki o küçük gölge bendim
Parmak kadar iken öğrendim
Senin kendine ait dünyanı
Benim bu dünyadaki yerimi
İtiraf edeyim baba
Sana hiç kızmadım,kırılmadım
Şimdi kucağımda inmeyen
Senin adını verdiğim oğlum
Kardeş kentler gibiyiz
Baba,seninle yolu baştan aldım
Kayıt Tarihi : 30.3.2006 22:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Selamlar
TÜM YORUMLAR (6)