Babam Ve Köyüm Şiiri - Jale Keskinkılıç

Babam at arabasını Hazırlardı Gün doğumunda Kamışlı yollardan giderdik Varırdık tam zamanında En çok tandır ekmeği Canım çekti Bu günlerde Siz ne arıyorsun burada Diyen bir köylü sesi Asıl siz ne arıyorsunuz Biz buralıyız Benim burada Mezar yerim var Diye verdiğim yanıt Ve babamın mutlu yüzü Yine gittim.O günlere İlk önce dedelerimin Mezarlarına giderdik Mucize hikayelerini dinlerdik Güzel yüzlerden Çok hikaye Silindi gitti Benden bile Söz yazacağım İnanan,inansın Ben bile soruyorum bazen Anlatılanlar gerçek mi? Baba Ben kimseye beddua etmiyorum Dedelerimin lakabı Tökezleten yaa Kimse tökezlemesin diye Kıyasım abartılı oldu Benim öyle hikayelerim Yok baba Ben kendi emeğimi yiyebilsem Şükür ediyorum Başka tasam Yok baba Bakma öyle söylediğime Seni anlatacak Yeteneğim Yok baba Yine de anlatmaya çalışacağım Seni,dedelerimi Köyün bir ucunda Bir halam Diğer ucunda diğeri Hep beraber Köy meydanından Geçtiğimiz günleri Ahşap evin sıcaklığını O büyük dut ağacının Altında içtiğimiz Çayın tadını Anımsadım, Dahası, Köy düğünlerini Kına gecelerinde Yer yataklarında Hiç uyumadan Sabaha kadar Sohbetleri özledim Çok sitem alıyorum Çok uzun yazıyorsun diye Kesmem lazım baba Halam yaşıyor olsa Aşure yapardı şimdi Özledim köyümü Özledim seni Ölürken isterseniz Bir çukura atın beni Bir insana yaşarken Değer verin Derdin her zaman Mezarın belli Yine de sormak isterdim Biz seni özdük mü? Baba… Jale KESKİNKILIÇ 5-11-2011