Babam ve Kardan Adamlar Şiiri - Ahmet Du ...

Hasret kalmıştık yıllarca
lâkin, bizim evin bahçesine
"Kardan adam" yaptırmazdı babam.
" Neden? " diye sorunca kızar,
Gözlerimizi döverdi...Gözlerinle.

Sonradan anlattı bize annem
Babamın babası bir kış yani dedem
Donmuş kalmış çok uzak kırlarda...
Eve getirmişler o'nu kaskatı
Bir "kardan adam" biçimi...Ölümünde.

Epey zaman geçtikten sonra
Bir havuz yaptı bir gün babam
Kendi ölümünden önce bizim bahçeye...
Susuz kalan kuşlar gelip de yıkanırlar
Su içerler kana kana diye...İsteyince.

Aradan geçti zaman gündüz-gece
Babam da aldı nefesini gitti rahmete.
Şimdi ben, her sene, her kış
İki tane "kardan adam" yaparım
Kar yağınca vasiyet...o havuzun içine.

Kimseler bilmez, olur mu? Belki olur
Gözlerine düşünce gökten yıldızlar
Görüşürler belki hasretle geceleri...
Anlatırlar Dedem ve oğlu gizli gizli
Birbirleriyle konuşurlar diye...Dileyince.

Kimseler onları göremeden, hiç bilemeden
O iki "kardan adam" şekli içinde
Havuzun içinde doyasıya sarılırlar
Babamın babası ve benim babam...
Birbirlerine kavuşurlar diye...Eriyince.