Babam ve Ben Şiiri - Cem Erk

Biz yan yana, sıcacık bir geçmişin tatlı tebessümünde yaşarcasına keyifliyiz
Günlerden bir Pazar, yine bir hüzün çöktü o yumuşak kalbime,
Babam yanımda, hep olmasını istediğim gibi,
Kokusunu bile özlemeye ihtiyacım olacak kadar uzak bana, tam yanımda
Ona baba demeyi öğrendiğim andaki kadar arzuluyum onun hislerine
Omur boyu; uzatabildiğim kadar baba demeye ihtiyacım var,
Benim sıcak, bir o kadar duygusal tarihim; hiç yıkılmayan inancım,
Bir ona inandım; bir ona; başka biri olmadı hayatımda;
İste simdi; çok yalnızım; çünkü o yanımda,
Onu bu kadar severken, onu kaybetmekten korkmak;
Kendimden korkmuyorum bu kadar; onsuzluktan ürktüğüm kadar;
Baba demeye ihtiyacım var;
Hem de haykırırcasına, boğazım yırtılana kadar,
İşte sessizliğimde olduğum kadar asi, ama bir o kadar masum,
Babam ve ben;
Biz iki kişiyiz; bir Pazar günü…