Babam ve Anılarım (Yılmaz Güney'e özleml ...

Zulüm dolu töreleri parçaladım
Bir örümcek ağı gibi sinsi ve ondan öte
Zor geldim şu güne yürekten yüreğe dolaşan aydınlık!
Gönülden gönüle birleşen özgürlük!
Bunlar yaşama bağlıyor beni
Beni ben yapan umut!
Umudu yüreğimize gizleyen bizler
Bizleri yok eden(düşünememek!)
Düşündükçe üzülmek,itilmek
Yeri geldi dayak yedik
Yeri geldi sömürüldük
Çünkü biz bizlerdik...
Bizler, özgürlüğü gönlümüzde bilenlerdendik
Aydınlığı kapalı gözlerle görenlerdendik
Şimdi!
Zeytin güzeli bir akşam düşlüyorum
Bana bir tarihi anımsatan YILMAZ GÜNEY
Bana özgürlüğü aşılayan NAZIM HİKMET
Neydi peki göremediğim aydınlık daha şimdiden
Yıkılmış duvarlar altında umut içinde yürüyorum
Şimdi bir çiçeği düşlüyorum
Kardelen çiçeğini...
Düşüncelerimle suluyor ve büyütüyorum.
Bana aydınlığı gösterin dostlar!
Gösterin ki bende seveyim kendimi
Gösterin ki ben de kırayım zincirlerimi
BABAM!
Eski adamdı,belki cahildi
Ama YILMAZ GÜNEY'i bilirdi
ve onu severdi.
İlk o bana öğretti o yolu
Ve bu yolun doğruluğunu.
Ben hep vaybe derdim içimi çekerdim
Şimdi de diyorum yine içimi çekiyorum
Ama şimdi zincirlerini kırmış
Çok büyük yağmurlarla geliyorum
Nasıl bir nazım olduysa
Nasıl bir yılmaz doğduysa
Ben inanıyorum ki
İçimizden birileri böyle yürekli olacak!
Damarlarımızdaki kanı gizlendiği yerde
Aydınlığa boğacak
Karanlık geceşeri dağıtan özgürlük var ya?
Hani şiirlerimize anlattığımız
Güzel günler vardı ya?
İşte bunlar kardelen çiçeği gibi temiz ve inatçı
İşte bunlar yaşamımızın tek bedeli.
Ben bu yüzden dostlar
Babamın bana gösterdiği yolu
Çocuğuma öğreteceğim.
Mahalle dedesinin anlattığı
Nazım'ı ona anlatacağım.
Belki benim de sonum DENİZ GEZMİŞ gibi
Yağlı ilmik olacak
Belki benimde sonum UĞUR MUMCU gibi
Faali meçhul olacak.
Belki benim de sonum METİN GÖKTEPE gibi
Yıllarca unutulmayacak.
Ama hepsinden sonra benim çocuğumda
Kendi çocuğuna o yolun doğruluğunu anlatacak.
Kim bilir
Belki de onun çocuğu yeni bir
YILMAZ GÜNEY OLACAK! ! !