O yıllar kooperatif kuruluşlarının dört bir yanı sardığı yıllardı.
Herkes bir kooperatife paçasını kaptırmış, çıksa çıkamaz, Kalsa kalamaz ev sahibi olabilmek için bekler dururlardı.
Ha bu sene ha bu ay derken yıllar yılları kovalar inşaatlar bitmek nedir bilmezdi.
Benim ailem de bu kooperatiflerden birisine kapılmıştı. Biz de bekler dururduk 3 oda bir salon olacak olan evimizi.
On beş yıl süren beklemenin ardından kura çekimleri yapılıyordu.
Heyecan dorukta. Kaçıncı kattan bir eve sahip olacağımızın merakıyla nefeslerimizi tutmuş kura sonuçlarına bakıyorken 5. kattan bir daire çekmenin mutluluğunu yaşıyordu babam Mehmet Polat. Derken karşı komşumuz belirleniyor, kuracının dudaklarından Ali Demirhan ismi dökülüyordu..
O An Salonda soğuk bir rüzgar..
Tamamını Oku
'Ne camide minare
Ne kilisede çanım
Ben insanım
Sevgidir benim adım.'
Irk, din, dil, cinsiyet ayrımı olmayan bir dünyaya nasıl da açız. Zoruma gidin, bunu görmeden gitmektir bu dünyadan. Yoksa ölüm ne ki?
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta