Babam var ama yok... Şiiri - Zenan Zehra

🌼Hıç olmadın baba🌼

Benim babam var diye gururlana gururlana hiç bir hikaye anlatmadım yaşıtlarıma.
Anlatilacak güzel öyküler bıeakmadı bana.
Birakmasida gerekmiyordu zaten.
Karnimi doyuruyorduya yetmezmiydi.
Ilk okula onsuz başladım.
Ilk gun ögrendim ayakta kalmayi.
🌼
Ben babasız büyudüm.
Babama rağmen babasız büyüdüm.
babam olmadığından değil.
Yüreğimdeki bosluk asla dolmadı.
Amcama baba demekle,
Babama benzeyen bir yuz aramakla gecti cocuklugum.
Ama yüregimdeki boşluğu hiç dolduramadim.
Evdeki babaya hasret buyumek ne acı.
🌼
Evdeki bir adamdi babam.
Ödümü koparan.
Attigim adimda aca kizarmi diye yuregimi yerinden söken.
Saçımı oksamadı hiç mesela.
Kizgin olduğu zamanlar dışında kızimda demedi bana.
Hani bütün küçük kızlar babalarına aşık olurmuşya.
Ben halamin oğluna aşık oldum.
Aramizda uçurumlar kadar yaş farkı olsada sevdim işte.
🌼
Babama bir tek o benzerdi.
Babacığım diyemedim hic.
Başka kızlar gibi nazlanma şansımda olmadı hani.
Dedimya.
Doya doya yaşayamadım ben o çocukluğu.
Doya doya gidemedim ben o okula.
Beni hiç babam gelip almadı okuldan.
Ben hiç sarılamadım bir adama baba diye.
Hıç saçlarımı okşamadı bir adam kızım diye.
🌼
Ama beni çok sevdi kızım.
Ama bana çok güzel baktı kızım.
Ve kızım oldukça
Cehennemde bile cenneti yaşarım ulan ben
.
.
.
.@__ZENAN__