Uykusuz gecelerimizin birinde
Biz,yine geçit vermeyen yollarda
Babam kaptan,ben yardımcısı
Henzemin geçite tam giriyorken
Yaklaşmıştı sanki azrail,birden...
Korkunç bir patlama,acı bir sren sesi
Kesmişti adeta,soğuk nefesimizi
Kuş gibi tünemiştik,yakınımızdaki kum yığının üzerinde
Bir leke bile yoktu ikimizde...
Sonra soluğu aldık,Niğde hastanesinde
Austin arabamızdan eser kalmamıştı geriye
Yenilmiştik feleğin sillesine,
Yine yoksulluk gelmişti bizlere...bizlere...
Jandarma,savcı,doktor geldiler,
Aldılar ifadelerimizi
Anlatmıştı babam,vaziyeti
Savcı hayretteydi; mantıklıydı babamın bütün yanıtları...
Doktor açıkladı:'-Korkudan açmışlar ağızlarını
Böylece patlamamış kulak zarları
Sağlam kalmış,beyinleri ve düşünceleri
Kimbilir,belki de Allah’ın sevdiği kulları...'
Baba-oğul derdimize yanarken
Austin arabamız gitti diye kan ağlarken
Büyük bir ceza yemiştik
Kamuya(trene) yapılan zarardan...
Kayıt Tarihi : 11.6.2009 13:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!