Babam Pencerede Bir Gece Kuşu

Denizin orta yerinde mi doğdum
bir sumru gibi beni de korkularıyla mı besledi gök
adını seveyim ekmeğini öpeyim diye
gittikçe duyulmayan bir iç çekişle
gittikçe söylenmek istenmeyen bir sözle
işte bu adımını attığım yarı aydınlık yol üzre
bir hastane odasında dünyanın en huzurlu çocuğuyken
arka bahçede büyük gürültü ve adı kırmızı bir kız ağlıyorken
ise annem gökkuşaklı battaniye gibi sarılmışken bana
kötü bir şey oldu söyleseydim ağlardınız

Söyleseydim artık karanlığa kaçardınız korkularınızdan
pencereden bakan bir ay ne dediyse dedi ben duymadım
uyumadım gece beni beyaza götürdü ne dediyse dedi
kimbilir seneler önce bir şarkı arasında adım mı çağrıldı
hatırladım yarı ölmek gibi hatırladım anne!
babamı çağır artık
eve gidelim! ! !