Gökyüzümü kırgın bulut mu yaslı
Dağ başında duman ovamı sisli
Şefkatli bakışlı pek yanık sesli
Özlettin kendini babam nerdesin
Özlemin bitmez ki yeniden başlar
Evimizde durur koyduğun taşlar
Damımıza kondu öten baykuşlar
Özlettin kendini babam nerdesin
Ağaç diktin fidan oldu dal oldu
Senle yenen kuru soğan bal oldu
Sevenlerin bize artık el oldu
Özlettin kendini babam nerdesin
Hatıran kalbimde, Allah taptığım
Evimizde gelip sohbet yaptığım
Bayramlarda ellerini öptüğüm
Özlettin kendini babam nerdesin
Son bir sefer görse idi gözlerim
Seni hatırlarda titrer sözlerim
Yıllar yılı hasret aldım özlerim
Özlettin kendini babam nerdesin
Yarenlerin kabristana yürüdü
Mezarın üstünde otlar bürüdü
Kim bilir ki kemiklerin çürüdü
Özlettin kendini babam nerdesin
Özlemin bitmiyor babam demekle
Aramızdan gittin nice emekle
O yolda yolcuyuz geliriz bekle
Özlettin kendini babam nerdesin
02.07.2007-Pazartesi
Lokman BalKayıt Tarihi : 13.1.2009 13:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)