Babam Müslüman Şiiri - Abbas Paksoy

Hoca derler ama ne derin hoca.
Geçen yıllarda, gitti geldi hac’ca.
Gençlik bitti artık, bayağı koca.
Benim babam da, böyle bir Müslüman.

Kuran’ı-Kerim de, elinden düşmez.
Evinde doğru dürüst, yemek pişmez.
Ele, mütevazı görünür, şişmez.
Benim babam da, böyle bir Müslüman.

Temizlik; Din’in direğidir, ama.
Sinek pisliğinden, bakılmaz cama.
Farelerde; Yuva yapmış, tavana.
Benim babam da, böyle bir Müslüman.

Öz çocukları, bir köle gibiydi.
Kendine çalışırken, çok iyiydi.
İşe yanaşmazdı, evin beyiydi.
Benim babam da, böyle bir Müslüman.

Zekât-fitreyi, cemaate verir.
Siyasette, onun izinden yürür.
Yanlışsın diyenlere, kin püskürür.
Benim babam da, böyle bir Müslüman.

Anayasa’yı, adaletten saymaz.
Geri kafaya gider, asla caymaz.
Şeriatçı ama ona da uymaz.
Benim babam da, böyle bir Müslüman.

Kendi aklınca, doğru yoldan gider.
Kendi kendine de, eziyet eder.
Kendi neslinin, başını dider.
Benim babam da, böyle bir Müslüman.

En iyi akıl, kendinin aklıdır.
Konuşunca, kendisi hep haklıdır.
Ama içinde, kin-nefret saklıdır.
Benim babam da, böyle bir Müslüman.

Görünüşü; Gerçek bir hoca gibi,
İçi kararmış, isli baca gibi.
Zifiri karanlık, bir gece gibi,
Benim babam da, böyle bir Müslüman.

Paksoy’um, kusurunu bitiremez.
Öğüt verse de, yola getiremez.
Onca günahı, alıp götüremez.
Benim babam da, böyle bir Müslüman.