Parça parça ayırır hisseleri bölerdi,
Biz taşır götürürdük Rab, razı edilirdi…
On yıldır aynı yerde fark ettiğim şeyler var,
Sanki pek dağıtmazlar pay da ayırmıyorlar…
Diyorlar, biz muhtacız dağıtmasak da olur,
Bir yıl yememiz gerek bunda mahsur da yoktur…
Oysa evleri bir köşk özel araçlarıyla,
Mal ve mülkleri de var şahsım arar ağızla…
Duyulmadık şey değil sürekli içlerindeyim,
Şahsıma da kızarlar her yıl kesmeliymişim…
Şahsım kapalı kutu gerçek evsiz, barksızım,
Tek odalı bir evde üstelik de yalnızım…
Şükür bol harcıyoruz dağıtıyoruz bile,
Maksadım ki bu değil işim yok bencillikle…
Üç koyun keseni var tüm çocukları için,
Köpekleri bile aç anlamıyorum niçin?
Fakir bir aile var evlerinde beş çocuk,
Hepsi bezlenen bebek evleri tam bir yokluk…
Adam oldukça fakir bunu herkes da bilir,
Duydum et verilmemiş yüreğimiz incinir…
Et kokusu gelmiyor gönderilse pişerdi,
Hepsi kapı ağzında şahsımız tedirgindi…
(2015)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 1.10.2015 00:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!