Babam Koca İbrahim'di Şiiri - Yusuf Uyar

1-*Yatak da soyundu pehlivan da. “Amma pehlivanmış ha! ” deyip, Güreşti, Ahmet Kuddusi Hazretleri, Menamımda ricâl (er) meydanında, Güreştim ve tüm pehlivanları, Yıktım diyor. 2-*Doktor muayene ederken, “Nefesim doktoru rahatsız etmesin.” diye uğraşıyordu. 3-*Doktor çok iyisin demesine rağmen “Ben 1984’te öleceğim.” diyordu. Çünkü rüyasını görmüş. 4-*Hanım (İkbal Uyar gelini) yastığına beyaz örtü örtmüştü, “Kızım bunu kaldır.” diye ısrar etti, o da; “Baba niye öyle diyorsun? ” dediğinde, “Kızım ağzımdan bir şey akar da ayıp olur.” dedi ve desenli örtüyle değiştirmeden yatmadı, 5-*Sanki ağaçtan elma koparıp kütür kütür yiyordu ve bize de ikram ediyordu BABAM ÖLÜM DÖŞEĞİNDE YATARKEN Abdest için kollarını çemriyor, Sanki bir çeşmeye varıp, Abdest alıyor. Zaman, zaman Sağ elini çeşmeye tutup su içiyordu, Namaz kılıyor, tesbih çekiyordu. Bir de sanki bir ağaçtan meyve, Koparıp yiyor, bize de İkram ediyor. Bu arada eniştesi, Mehmet Baykal geldi: “Aman babanızı susuz bırakmayın.” dedi. Babam hafiften gözlerini açıp, Benim aslında suya ihtiyacım yok, Amma çocuklar veriyorlar, Ben de onlar kırılmasınlar diye, İçiyorum dedi. 23-11-1984 Kırıkkale ben de bu anıyı yazarken, babama yıllardır yazmak istediğim şiir doğdu.