Babam'ın Murat'ı Şiiri - Yusuf Pirgaip

Babam,rahmetli; Ali Fahri
Çok severdi güzel olan her şeyi
Yemeği,gezmeyi,arabaları
Severdi eğlenmeyi,gülmeyi
Çocuklar gibi

Olmuştu bir kere köy yerinde
Bu kadar çocuk
Yapacak bir şey de yoktu
Dönülmezdi de geri
Böylece İstanbul’a gelindi.

Olsun isterdi cebinde parası
Ve beş kuruşa beş takla
Atılmayacağını anlatırdı,durmadan.
Ümraniye’den meteliksiz çıkardı
Sabahın koynunda yollara
Ekmek parası için
Yedi çocuğa….
Bakmak kolay mıydı?

İş buldu çalıştı,gece gündüz
Mesailere kalındı
Kimi zaman işsiz kalındı.
Kolay değildi bakmak
Dokuz nüfusu
Anacığı doğurdu küçük Yusuf’u

Onca yıl çalıştı çabaladı.
Nihayet oldu emekli
Kavuştu hayaline,arabasına
Mahallede üstüne yok
Gıcır gıcır tertemiz
Üstüne toz,toprak
Konmadı,kondurmazdı.

Ve rahmetli doymadı arabasına
Geç buldu çabuk kaybetti
Üzerine olsun Allah’ın rahmeti
Doymadı,doyamadı Murat’ına