Babam İçin Ağladım Şiiri - Doğan Almalı

Doğan Almalı
7

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Babam İçin Ağladım

Ankara’da bir gecekondu,
Ankara’nın Karapürçek köyünde.
Yeşilin daha yeşil
Akla alın bakıştığı günlerde

Bir adam oturur küçük gecekondunun,
Küçük bahçesinde.
Sırtını yasladığı erik ağacının
Yeni yeşillenmiş dalları
Sarkar başına doğru adamın
Bilmem, rüzgârdan mı dağınık saçları
Yoksa içindeki fırtınadan mı?

Birkaç damla yaş dökülür
Boşalmaya hazır gözlerinden.
Güzün bıraktığı
Yer yer kar yağmış sakalına doğru.

Açılır gecekondunun kapısı
Kapıda bir kadın.
Üzerinde bir bluz, bir etek, başında yaşmağı
“Baba” der bakıp adamın
Dalgın yaşlı gözlerine.
“Baba içeri gelsene”
Kıpırdar dudakları
Bir şeyler söylemek istercesine.
Lakin düğümlenir sözcükler boğazına
Bakar sadece sessizce.

Döner, bağırır içeri.
Aydın’ın kızı Çorum’un gelini
Babam ağlıyor bir baksana

Uzun ve derin bir nefes çekip sigarasından
Çevirir başını genç adam camdan.
Dışarıda babanın iki damla gözyaşı
Sel olmuş akar içeride
Genç adamın yanaklarından.

İşte oğul; o gündü bu resmin çekildiği gün
Büyükbabanın gönlüne
O gün çökmüştü büyük hüzün.
Belki o gün daha çok anlamıştı
Ayrılığın bu kadar çok yaklaştığını.

Belki bende o gün ilk defa ağlamıştım
Ne pantolon, ne ayakkabı,
Ne de harçlık için.

Belki ilk defa o gün ağlamıştım
Yüzündeki hüzün, gönlündeki hazan
Gözündeki yaş için.
O gün bu gün ağladığım gibi ağlamıştım.
Şimdi olmayan babam için.

Doğan Almalı
Kayıt Tarihi : 16.2.2011 00:19:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Doğan Almalı