Babam gibi olacaktım Şiiri - Burak Akca

Babamın jiletiyle kazımıştım tüyden bıyıklarımı, koca adam olacaktım.
Başım dik yürürdüm, uzun boylu, delikanlı delikanlı süzülecektim. Yakacaktım uzun bi sigara, duman hafif hafif yükselecekti.
Bi kız vardı yan sınıftan, onunla evlenecektim.
Bide siyah bi arabam olacaktı, gurbetten gelecektim bizim sokağa. Vurduğumda gülle kesilecekti yumruğum, adaletli olacaktım.
Cebim kalın olacaktı, harçlık verecektim ufaklıklara, bi bayram namazının çıkışında.
Dostlarım olacaktı, dağ diye yaslanacaktım, yıkılmayacak, yenilmeyecek ve üzülmeyecektim. Sert bakışım, yumuşak bi kalbim, ben babam gibi olacaktım.
Koyu lacivert, kapaklı bi takım elbise giyecektim, yumurta topuk iskarpinide geçirdim mi ayağıma tamam olacaktım.
Ben konuşunca mahalle susacaktı, serçe korkudan telden uçacaktı, sesim tek kırma gibi gür ve tek solukta çıkacaktı.
Bi türkü okuyacaktım, yahut bir şiir, artık aklıma ne eserse.
Onurumla yaşayacak, sırtım toprak nedir bilmeyecek,
Ben babam gibi olacaktım.
Sözümden büyük itimat, ismimden öte teminat olmayacaktı,
Doğruluğumla bilinecek, yalanı birtek hastaya söyleyecektim.
Yol açılacaktı yürüdüğümde, yer verilecekti geldiğimde,
Hele birde tek şekerli çayım, tepside aheste aheste salınarak geldiğinde, Tek şeker, düşecekti bardağa, ben yeltenmeden.
Dostların hesabı kapanacaktı, henüz elleri ceplerine gitmeden.
Babam gibi olacaktım ben;
Ağladığımı kimse bilmeyecek, mağrur ve ketum bir duruşla, bi mızrak gibi dik ve bir ok gibi hür yaşayacaktım ben.

Böyle değil, böyle değil.