Affet beni, babam. Kırdıysam yine seni,
Yine kırıklarını toplarken başaramadım, elimi kesti kırıkların.
Affet koca çınarım, sen kızgınken sırtımı yasladım çınarın dallarına; yapraksız, gölgesiz, duldasız,
Diken üstü.
Affet, mücadeleden nasırlanmış o güzel ellerinden öpeyim de,
Boynunun kokusunda huzur bulayım.
Eminim, affedersin sen; eminim o koca yüreğin neleri sineye çekti.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta