Babam... Can babam...

Babam... Can Babam...

Babam... Can babam...
Dün Haziran'ın ikinci Pazar'ı
Babalar günüydü
Birileri çıkmış
Yılın bir gününü de
Sizlere
'Babalar Günü' ilan edivermişler.
Babalar gününü hiç kutlamadım
Kutlayamadım ki...

Şair Cahit Sıtkı Tarancı '35 Yaş' şiirinde
'Yaş 35... yolun yarısı eder' demiş
Hesapladım...
Yolun yarısını geçmiş
Sana 'baba' demeyeli
Ben de büyüdüm baba...

Babam... Can babam...
Sen evimizin biricik direğiydin
Hayatımıza rehber aldığımız
Can babamızdın.
Ömrün olduğunca
Mutluluğumuza
Canla başla çalıştın
Gün oldu göreve koştun
Gidişin bir asır gibi
Gelişinse bir ömür gibiydi...

Annem...
Elleri öpülesi annem...
Her gidişinde
Yol azığını ve çantanı hazır eder
Dualarla yolculardı
Sen geri dönene kadar
Dudaklarından dualar
Eksik olmazdı babam
3-5 gün sonra
Evine dönerdin
Perperişan
Ayakların şişmiş halde
Yorgunluk akardı üzerinden
Buna rağmen
Gözlerinin içi güler
Mutluluk yansırdı yüzünden

Annem...
Fedakar, cefakar annem...
Dönüşünün şerefine
Sevdiğin yemekleri yapardı.
Rahatlığın, huzurun için
Önce çocukları yedirir
Bir bir tembihler
Sonra seninle ilgilenirdi...

Hatırlıyorum...
Yine bir görev dönüşüydü
Özenle kurdu sofranı
Önüne getirdi
Sen can babam
Önce bir sofraya baktın
Sonra başını kaldırdın
Şefkat ve ilgiyle bakışlarını
Canlarının üzerinde gezdirdin
Sonra anneme döndün;
'Çocuklar neden gelmiyor
Çağır onlarda gelsin' dedin
Annem sana;
'Merak etme çocukları yedirdim
Sen rahat rahat yemeğini ye' deyince
Sen yine ısrarla;
'Olsun, benimle de yesinler
Böyle rahat edemem' demiştin
Sonra
Sabunlu ılık suyla
Büyük bir özenle
Kompres yapardı
Yorgunluktan şişen ayaklarına...

Babam... Can babam...
Son görev dönüşünü unutamıyorum
Büyük bir sevinç ve özlemle
Yolunu beklerken
Sabahın ilk ışıklarıyla
Evimize başka başka
İnsanlar doldu
Birileri tuttu elimizden
Alelacele evden uzaklaştırdılar
'Neden? ! ...Neden? ! ...' dediğimizde
Yüreğimizi yakan
O acı haberi
'Babanız küçük bir kaza geçirmiş
Ama korkmayınız
Sadece biraz yaralıymış' diye
Olayı hafiften geçiştirdiler...
Yüreğim inanmadı ama
Dilimde dua
'Allah'ım inşaallah! ... İnşaallah! ...
Ölmemiştir babam... Can babam...
Ne olur Allah'ım
O nu bize bağışla'
Komşuda beklerken
Dilimde hep dua
Çocuksu yüreğim
İnanmasada
'Ne olur Allah'ım bir umut' dedim
'Küçücük bir umut! ! ..'
O kadar zorduki
O kadar uzunduki beklemek
Bir asır gibiydi sanki...

Beklenen acı haberle fırladım
Hızla çıkış kapısına koştum
Sezdiğim gerçekle yanına uçtum
Ahh babam... Can babam...
Dönüşün böyle mi olacaktı
Böyle mi bulacaktım seni
Bu..Bu gerçek olamaz
Babam...Can babam...

Bu bir rüya mı yoksa
Allah'ım
Karşımda yokdun
Senin yerinde bir uzun kapalı
Sanduka vardı
Bir anda dondum
Bir anda zamanda
Benimle dondu sanki
Bir el tuttu kolumdan
Silkindim bir an
Sana ne olduğunu anlayamadan
Beni senden uzaklaştırdı
Hiç acımadan...

Babam...Can babam...
Görmek isterdim
Gül yüzünü
Son birdefa olsun
Son görevine uğurlamadan...

'Yaralı' dediler göstermediler
İçimden haykırdım
Alev kusan çığlıklarla
'Gösterin ne olur
Son bir defa
Görmeyi arzular gönlüm
Ben çocuğum belki
Unutamam bir daha
Ne olur görmeden babamı
Alıp gitmeyin'

Anlamadılar
'Sizin için böylesi daha iyi' dediler
Adıma karar verdiler
Can babamın gül yüzüne
Beni hasret koydular
Omuzlar üstünde
Alıp götürdüler
Aramıza aşılmaz engel koydular
Babam...Can babam...
Gurbet elde seni yalnız koyuverdiler...

Annem...
Bahtı kara gözü yaşlı ahh annem...
Düşmüş bedeni
Neden yatıyor annem
Bir sedyede upuzun
Anlamıyor bu çocuksu yüreğim
Yoksa! .. Yoksa! ...
Babam... Can babam...
Gurbet ele salıp bu yetimleri
Bir de annesiz öksüz mü koyuyor
Allah'ım
Annemizi bağışla bize
Acı bu garip halimize...

'35 sene yolun yarısı' geçti ömrümüzden
Fedakar canım annem
Sensizliği hissettirmemek için
Hem baba hem anne oldu
Kanat açtı üstümüze...
Yıllar geçti...
Şimdi büyüdüm
Ben yetim ve öksüz çocuk
Sensizlikde hep seni yaşadım...
Biliyor musun? ...
Babalar gününü hiç kutlamadım
Babalar gününde sensizim....
Sensizim babam.....

18.06.2007
Halide Selcan Karagül