Babam Buzdağı Annem Gülsarayı

Babam aktı,
taşdandı.
Annem kırmızı
ve camdandı.
Babam sabırdı,sırdı.
Annem saydamdı,
telaştı.
Kumaştı annem,
makastı,
ipti,iğneydi.
Paraydı babam,
huzurdu,sessizlikti.

Mabeldi,Didoydu babam,
meyve,sebze dolu sepetti.
Yemek kokusuydu annem,
kekti,börekti.
Kahvaltıydı annem,
çayın demiydi.
Akşam 8'di babam,
haberdi,maçtı.
Gezmekti babam,
parktı,salıncaktı.

Annem masaldı,
sevgiydi,şefkatti.
Babam,güçtü
kuvvetti,dayanaktı.
Annem hizmetti,
banyoydu,taraktı.

Güzdü babam.
Bahardı annem.
Buzdağıydı babam.
Gülsarayıydı annem.

Bazen muzdu,kıymaydı babam.
Bazen köfteydi annem.
Ama hep sessizdi,uzaktı babam.
Sesti,yakındı annem.

Sonra öfkeydi babam,
gidişti,bağırıştı.
Yanık yemek kokusuydu annem,
gözyaşıydı.
Namazdı annem,
uykuydu babam.
Uykuydu annem,
kahvaltıydı babam.

Akşam 10'du,
11'di,12 idi babam.
Hışımdı annem.
İkisi de öfkeydi,
ateşti.

Siyahtı annem,
griydi babam.
Çöldü annem,
kıştı babam.

Kapıyı açan anahtar sesiydi babam.
Yapılmamış yemekti annem,
karanlıktı,komşuydu,
gözümü ayıramadığım saatti,
okuduğum duaydı.

Hayaldim ben,
alev alevdim.
Özlemdim,geçmişe,
gülmeye,büyümeye.
Kaçıştım,saklanıştım.

Büyüdüm ben.
Yargı oldum.
Sorgu oldum.
Düşündüm ben.
Hoşgörü oldum.
Saygı oldum.

Hem ak oldum,
hem kırmızı.
Hem buzdağıyım,
hem gülsarayı.

(1.7.2000)