Babam Benim Canım Babam Şiiri - Kalbi Bahar

Küçük şeylere ağlıyorum,
Aglayabiliyorum.. babam.
Yaşantımda büyük şeyler,
Var olmadığından degil.
Ben her şeye ağlarım,
Mesela cok özlerim çocukluğumu.
Önceki saf ve masum halimi özlerim..
Çocuktum o zamanlar...
Özleyip ağlarım,
Ama kimse anlamaz ki..
Bilemezler ki..
Duymazlarki..
Görmezler ki..
Ben içime aglarım,
Saklarım gözyaşlarımı,
Her zaman oldugu gibi..
Bir şey yok der, geçerim..
Ben özlerim çocukluğumu..
O durgun saflığımı,
O duru masumluğumu.
Büyümek güzel bir şey degilmiş.. derim,
Büyüdükçe insan daha çok kırılıyor.
Anne ve babanın azarlamasına benzemiyor,
Azarlanışlar..
Ama imdadıma yetişir,
Hemen devrededir;
Çocuklugumdan miras kalan,
Masum gözyaşlarım!
Tek onlar kaldı bende temelli...
Tek onlar kaldı tertemiz..
Ve hala çok şükür bendeler..
Beni bırakıp bir yere gitmediler..
Yaşamış olduğum onca aldanışa rağmen,
Dünyanın cok kirlenmesine rağmen,
Kirlenmedi masum çocuksu gözyaşlarım.
Hala ak, hala duru hala berrak!
Ben özledim diyorum çocukluğumu,
Ağladığımda baba diye agladıgımı.
Şimdi kime ağlayayım?
Sen yoksunki canım babam..
Çocukken yoktu belki hiç birşeyim,
Ama kocaman bir sevgi dünyasındaymışım.
Şimdi büyüdüm evet ama,
Sen yoksun ya anlamsız artık herşey,
Bir tek çocukluğumdaki mutlulugum eksik!
Büyüdükçe herşey bırakıp gidiyor,
Terkediyor beni..
Sen de gittin işte biraktın beni.
Kimim var beni anlayan kime sarılıp ağlıyayım.
Şimdi sadece gözyaşlarıma sarılabiliyorum.
Bir tek onlar anlıyor hicranımı,
Bir tek onlar biliyor.. Sırlarımı..

Gözlerim ve ben..
Biz hep ağlıyoruz..

Yüreğim hep çocuk kalsa ne olur.
Kimse bilmiyor ki bunu?
Yine ağlıyorum işte!
İki gözüm iki çeşme.
Yine ağlıyorum.. babam,
Sen unutulmuyorsunki,
Aynı benim çocukluğum gibi..
Bir seni birde çocuklugumu unutamıyorum,
Aklıma geldikçe hep ağlıyorum.
Ve çocukluğumu özlüyorum..
Çünkü orda sen varsın hep yanımızdasın.
Babam cok erkendi gidişin, mekanın cennet olsun!