Babam benim babam
Dağ gibi benim babam
Anam öldü,
Babam yadigâr kaldı
Onu da eller aldı,
Elim koynumda kaldı
Babam benim babam
Gözleri mavi,
Atatürk gibi adam
Babam benim babam
Çilekeş bahtsız adam
Beş evlat büyüttün
Çalıştın adam ettin
Şimdi düşünüyorum da babam
Beş evladın sığdı ocağa
Anam vardı, koştuk kucağa
Bir tas çorbayla
Mutluyduk biz be babam
Anam öldü yuvamız dağıldı
Her birimiz eşini buldu
Sıladan kuş oldu uçtu
Yalnız kaldın sen be babam
İkinci evlilik seni yordu
Kadının elinde, oyuncak oldu
Babam benim babam
Bahtı kara yalnız adam
Geldin seksen yaşına
Kaldın yalnız başına
Dağ gibi adam,benim baba
Yazacak çok şey var be babam
Sana söyleyecek çok şey
Yüzüne hüzün çökmesin babam
Bu kızın seni seviyor,
Sırtın yere gelmez be babam.
Serap Atay
25-11-2010
Kayıt Tarihi : 29.11.2010 02:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!