Canım Babacığım,
Yattığın yerde rahat uyu babacığım,
Gözlerimi kapattığımda, aklıma ilk gelen görüntün son halin oluyor nedense, keşke seni o halde görmeseydim, aklıma gülen yüzün gelseydi ben böyle kahrolmasaydım. Seni o durumda görmek beni şoka sokmuştu ve aradan geçen 1,5 yılın ardından düşüncelerimde sıkıştı kaldı o görüntün... Meğer seni ne çok seviyormuşum... Seni çok özlüyorum, benim canım babacığım...
Sen, daima benim en büyük desteğim olmuştun, çok nadir bile olsa bazen kızmış, bazen bağırmıştın, aradan beş dakika geçmeden gelip gönlümü almıştın.. Bana “Sakın hata yapma, yapacaksan da küçük olsun, büyük hatalar hayatını etkiler” derdin. Ben ise, aldığım kararlarda defalarca düşünür, hatasız davranmaya çalışırdım ama insanız işte hatasız kul olmuyor.. Hiçbir zaman yüzünü kara çıkarmadım...
Tüm hayatım boyunca, seni bir kez dinlemedim, bunu kabul ediyorum, o yüzden bütün hayatım etkilenmiş ve hala etkileri devam etmekte. Yine de senin kızındım, affederdin, biliyordum..
Sen kimseye kırgın kalmazsın... Kalamazdın. Senin yapında yoktu bu.. Seni nasıl özlediğimi görüyorsun babacığım, bunu hissediyorsun...
Çaresiz kaldığım zamanlarda, evde tek başıma kıvranırken yada bunaldığım zamanlarda “ ahhh baba neredesin? ” dediğim zamanlar aniden beni ziyarete gelir, sanki çaresizliğimi hisseder bana koşardın. Oturup sohbetler ederdik seninle, bir baba kız gibi değil, iki arkadaş gibi, yine de seni üzmemek adına sıkıntılarımdan söz etmez, yanında neşeli davranmaya özen gösterirdim.. Ama sen anlardın baba. Bana destek olabilmek için “Ne olursa olsun arkandayım, hiçbir şeyden korkma “ der, moralimi yükseltmeye çalışırdın.. Sen daima en büyük desteğim olmuştun, o zamanlar da bile olabilecekleri çok iyi görebiliyor, benden uzakta bile olsan en az zararla kurtulabilmem için, benden habersiz uğraş veriyor, beni bırakmıyordun.. Beklediğin o an geldiğinde ise her şeye hazırlıklı oluyordun.. Ben senin canın, kanındım.. Seni çok özlüyorum canım babam... Seni çok özlüyorum...
Yattığın yerde rahat uyu..
Sana layık bir evlat olmaya çalıştım ve gururla söylüyorum ki; bütün huylarımı, özelliklerimi senden almışım. Tıpkı senin gibi hassas, duygulu biri olup çıkmışım. Şimdi sen yoksun yanımda, içim kan ağlıyor, bir şeyleri değiştirmek istiyorum, yapamıyorum.. Söylediğin sözler öylesine yerleşmiş ki içime, istesem de onlardan dışarı çıkamıyorum.. Seni çok özlüyorum, seni çok özlüyorum derken bile kalbimin acısını hissediyorum baba ve seni çok seviyorum..
Yattığın yerde rahat uyu babacığım...
Seni seviyorum.
Kayıt Tarihi : 10.2.2006 00:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!