Babam'a Şiiri - Deniz Alp Ulaş

Sabah saat altı.
Gidişinin ardından geçen,
Bunca gece içinden,
Kabussuz geçen yegânesi.
Ancak, yine bir yorgunluk var üstümde.
Yine bir lanet, yine bir yokluk,
Yine bir kabus havası.
Seni önce uykuda bulan,
Hırpalayan, boğan, sarsan,
Ve hatta nefes nefese uyandığında dahi,
Kurtulamadığın karanlığından.
Gözlerimin açılması adına
Yüzümü yıkamaz,
O sana benzeyen yüzüme
Bakmaz olaydım.
Sana ne kadar da benziyorum, Babam.
Yüreğim, senin yüreğinden,
Hayata bakışım, senin pencerenden,
Yürüdüğüm yol, senin yolundan,
Sevgim, senin sonsuz sevginden
Olsun diye,
Az çabalamadım Babam.
Sen olmadan,
Sen sıvazlamadan omzumu,
Gözlerimin içine bakıp;
"İşte benim tanıdığım Deniz,
Benim oğlum yaa! "
Demeden...
İstemiyorum bunları.
İstemiyorum sen olmadan.
Anlamı yok hiç birinin,
Kolun omzumda olmadan.