Babam'a.. Şiiri - Nilgün Akçay

Ne bilir Terzi Baba’yı Erzincanlı olmayan?
Kırk yıl geçti hala belleğimden silinmedi o an.
Küçücüktüm,daha ufacık… yıllar önce.
Annem,babam; yıkılmıştı o gece.
Etrafta bir koşuşturmaca ve bir feryat.
Sanki o gece durmuştu hayat…..
Küçük bedenim onların peşinde..
Yüzler asık,Terzi Baba dillerde.
Bir ara Annem yıkıldı sandalyeye
Sarıldım korkuyla dizlerine
O güzel kara gözlerinden,
Yaşlar süzülüyordu ince ince.
Sordum ona“Anne ne oldu.ninem nerde” diye
Kucakladı beni..çekti yüreğinin ta içine.
“Ninen uzun bir seyahate çıktı.”..deyince
“Nereye” diye sormadan daha..
Hadi kızım sen artık yat..
Yarın gideceğiz ziyarete Terzi Baba’ya.
Beni öpüp kokladı yatırdı yatağıma.
Uykunun sıcak kucağına dalarken..
Mutluydum..hayal ettim arkadaşlarımı..
Yarın gezmede oynayacağım oyunları….
Terzi Baba’ya gideceğiz ya
Sabah uyandığımda…
Penceremde şakıyan kuşa inat..
Yine sessiz ve üzgündü evdeki tüm cemaat..
Sonra…
Hep beraber bindik arabaya…
Tek sevinen bendim içlerinde.
Hani gidiyorduk ya gezmeye..
Hem eğlenecek hem görecektim ninemi…
Araba durduğunda..
Sevinçle indim aşağıya..
Aman Tanrım bir de ne göreyim…..
Top Oynayıp koşacağım O yer…
Mezar taşlarıyla doluymuş meğer.
Annem elimden tutup çektiğinde..
Hala anlayamamıştım buraya niye geldiğimizi..
Taze toprak kokan bir mezarın başına..
Canım babam ellerini açmış çömelmişti..
Fısıltıyla Dua et kızım ninen için dedi…
Somurttuğumu hatırlıyorum …
İçimden kızmıştım onlara..
Ne işimiz vardı oynamak koşmak dururken buralarda..
Ve yıllar sonra…1993 te..
Terzibaba’da…
Babamın çömeldiği yerin biraz ilerisinde…
Ben vardım..
Hıçkırıklarım ve gözyaşlarımla..
Dua ediyordum BABAM’a…
Nilgün..2004