Babam’a Şiiri - Ümmühan Eroğlu

Tam bir yıl önce bugün birazdan sessiz sedasız hayatımızdan çekip gideceksin ve ben hayatımda bir daha asla dolmayacak bir boşlukla tanışacağım.Evet küsüm sana, bir veda bile etmeyişine en çok.O sen nefes alamayışın kaldı gözümde. O son öpüşüm seni belkide hiç hissetmediğin. Hiçbirşey değişmedi dünya bildiğin dünya, ‘birgün bizde gideceğiz’e tutundu herkes. Ama ben hala o gittiğin uzun yolculuklardan dönecekmişsin gibi bekliyorum seni . Dönersin çünkü..
Bazı geceler geliyorsun mesela kokunu duyuyorum, hissediyorum.
Diyorumki yine otursan o mutfak masasına anlatsan gün içinde neler yaptığını , ne aldığını ne saatığını, ‘iyi yapmışım demi’diye onay beklesen yine. Gülsen içine içine ,içsen o lanet sigarayı arka arkaya diye bekliyorum iş dönüşlerinde. Gittin..
Birgün herkes gider zaten . Açtığın boşluk için birgün kavga edeceğiz baba. Beni böyle bırakıp gitmenin ne demek olduğunu tartışacağız muhtemelen sen kazanacaksın yine ama ‘dök içini kurtul’ dersin ya dökeceğim o gün bütün hissettiklerimi sana. Belki yine uzun bir yola çıkar yol boyu konuşuruz bunları. Sıkılırsan ‘boşver ‘dersin. Kızarsan o direksiyonu sımsıkı tutar hiç tepki vermeden dinlersin. Uzun uzun konuşuruz işte . Keşke tarasan yine saçlarımı , keşke sarılsan ,omuzuna o kadar ihtiyacım var ki. Keşke bir kere daha görebilsem… Bir dünya keşke işte..
Özlüyorum ,yoksun ve koyup gittiğin yerde kötülük çok…