Babam’ a... Şiiri - Serap Mutlu

-I-
Yorgun toprağına türküler yaptım
Sesimle boyadım örttüm üstünü
Ellerini avuçlarıma sardım
Yüzünü takvim yapraklarına yazdım
Saçlarını güneşe astım,sesini duvarlarıma
Adını aydınlığıma biriktirdim, soluğunu karanlığıma
Seni öldüren zamana inat
Can verdim yokluğuna
Çocuk gülüşleri ekledim sessizliğine
Kuş cıvıltıları,rüzgar fısıltıları
Olmadı en sevdiğini getirdim hatırıma
Leylaklar çizdim, düş kokulu leylaklar
Denizler getirdim uzak diyarlardan
Umutlar koştum her güne
Her güne gök kokulu umutlar
Gelmeyişini ezberledim
Ezberledim ölümün dönüşü yok
Bildim bir avuç toprağa tutsak etmiş seni
Beni ise hasretine...
Bildim geceler boyamış yarınına
Sevmediğin, inanmadığın,
Bu namussuz hayat...

-II-

yalan olsun...
düş olsun...
bir gün çıkagel...
çıkagel evinin yolunu unutmadıysan
sana uyanan pencerelere çevir yüzünü
bir çocuk bekler seni
ölüme inat, umutlar koşarak
geceler yazar sana
geceler boyu ağlar satırlar
gel de anlat yeniden
anlat büyümeyen çocuğa
yarın yalnız olmadığını