Dilimden bir çift şefkatli söz dökülüyor.
Adına baba diyorlar.
Bakıyor o sımsıcak gözleriyle bana,
tutuyor ellerimi ben düşerken, bahçelerde, kırlarda, karanlıklarda.
Sarılırken bana, şefkat gibi kokuyor.
Öyle bir koku ki, ciğerlerimi şenlendiriyor.
Evladım derken,
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta