Dilimden bir çift şefkatli söz dökülüyor.
Adına baba diyorlar.
Bakıyor o sımsıcak gözleriyle bana,
tutuyor ellerimi ben düşerken, bahçelerde, kırlarda, karanlıklarda.
Sarılırken bana, şefkat gibi kokuyor.
Öyle bir koku ki, ciğerlerimi şenlendiriyor.
Evladım derken,
sözleri tıpkı bir güneş gibi aydınlatıyor gözlerimi.
Bir dünyayı sığdıran ela gözlerinde yaşamı görüyorum.
O merhametli gülüşlerinden de sevgiyi öğreniyorum.
Helal kazanan ellerini öpüyorum.
Varlığına Allahın rızası saklanmış,
arıyorum, arıyorum da bulmaya çalışıyorum.
Değil kendisi, adı gelse aklıma
hayallerde babam diyorum, sarılıyorum sımsıkı.
Sakallarını seviyorum,
öpüyorum doyasıya bıkmadan.
Babam diyorum, babam.
İyi ki varsın,
Varlığına şükür,
Babam diyorum, babam.
Sen hep var ol,
Sen hep bizimle ol..
Canım, canımdan öte babam.
-Hurrezan
Hurre ZanKayıt Tarihi : 18.6.2023 16:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!