Babam Şiiri - Hacı Mustafa Halıcı 2

BABAM

Yüreğimde yangınlar oluştu kaybedince,
Yandım yandım kavruldum, söndüremedim babam.
Canımdan can ayrıldı toprağa defnedince,
Sarıldım gitme diye döndüremedim babam.

dokuz çocuk büyüttün of demedin bir kere,
Getirmedi fakirlik asla yüzünü yere.
Bizleri bırakıpta gittiğin meçhul nere?
Sarıldım gitme diye döndüremedim babam.

Varlığın karlı dağdı olmasam da yanında,
Biliyordum gel desem yetişirdin anında.
Kalmadı mı sana yer şu dünyanın hanın da?
Sarıldım gitme diye döndüremedim babam.

Her birimiz dağıldık yolumuz gurbet oldu,
Vuslat ile yaşarken içimiz hasret doldu.
Gidişinle annemin rengi sarardı soldu,
Sarıldım gitme diye döndüremedim babam.

Yaşım elliye varsada büyümedim gözünde,
Doğruluğa nasihat var idi her sözünde.
Çatsanda kaşlarını nur olurdu yüzünde,
Sarıldım gitme diye döndüremedim babam.

Boynum bükük gelirim mezarının başına,
Derdimi anlatırım soğuk mermer taşına.
Mahkûm ettin yavrunu ömrünce gözyaşına,
Sarıldım gitme diye döndüremedim babam.

yapma be mustafa ne yapsan giden gelmiyor geri,
Böyle kurulmuş düzen kâlû belâ dan beri.
Cennet bahçesi etsin rabbim yattığın yeri,
Sarıldım gitme diye döndüremedim babam. 05.01.2014 .h mustafa halıcı