Babam Şiiri - İbrahim Bekler 2

BABAM

Acıyan yarama, merhemdi sanki
Düştüğüm her yerde, vardı hep Babam.
Bedenime sinmiş, öyle bir can ki,
Tepeden tırnağa, sardı hep Babam.

Ağlasam sızlasam, gönlüm hoş eyler,
Yalan yanlış bilmez, hep doğru söyler,
Severdi sayardı, çevrede köyler,
Lokmasını bölüp, verdi hep Babam.

Akşam yatağına, huzurla yatar,
Nerde alim görse, sözünü tutar,
İnsanlık harcına sevgin katar,
Gönül insanıydı, yardı hep Babam.

Secdeyle halleşir, akardı yaşı,
Hakka eğilirdi, beş vakit başı,
Hoşgörü denilen ipek kumaşı
Mazlumun kalbine, serdi hep Babam.

İşinde olmazdı, asla hiç hile,
Öksüz büyümüştü, çekmişti çile,
Sevgiyle bakardı, daldaki güle,
Dost bağından sohbet, derdi hep Babam.

Güzelliğe talip, olur erenler,
Her halikı halde, mana görenler,
Alan elden üstün, olur verenler,
Yolcuya halini, sordu hep Babam,

Vatana kötü söz, demez ebedî,
Kuru ekmek yerdi, haram yemedi,
Yürek yaralayan, sözler demedi,
Rahleye dizlerin, kırdı hep Babam.

İbrahim BEKLER
ANKARA