Babam Şiiri - Gül Sevim

Yağmurlu ve soğuk kış gecelerinde
Tahtası çürümüş buğulanmış penceremizin camında
Babamın gelmesini beklerdim...
Annem üşümemiz ve hasta olmamızın telaşıyla
Sobayı yakar odayı fırın gibi yapar...
Üzerine portakal kabukları dizer
Oda mis gibi kokardı...
Sonra babam görünürdü sokağın başından
Yüreğimi tatlı bir heyecan kaplardı...
Benim yüce gönüllü babam...
Çocukları çok severdi..
Varlıklı bir aile olmasakta
Mutlu ve huzurluyduk..
Annem çay demleyince anlardım ki
Babam maç izleyecek...
Benim Galatasaray sevdalı Babam
Ben hemen arkasına kıvrılır...
Mısırın ve çerezin çayla birleşen kokusunu içime çeker uykuya dalardım...
Bana huzur verirlerdi...
Anlardım ki Babam yanımda...
Alev alev yanan o sobanın sıcağında
Içimizi saran o buram buram portakal kabuğu kokusu...
Işte mutluluğumuz...
Babam evimizin hakimi
Yüreğimin tek sahibiydi...
Benim güzel Babam
Keşke şimdi çocuk olsam ve sen maç izlesen
Oturduğun divanda uykuya dalsam🥀
Velhasıl Kelam..
Gönül Defterim...