Babam Şiiri - Elazığlı Mustafa Kaya

bir daha geri gelmeyecek
o çocuk günlerim
bir daha çocuk değilim
evimiz bir gecekonduydu
oyuncaklarımız yoktu
bir gün
ilk oyuncağım oldu
dört tekerli naylon araba
hemen sürmeye başladım
sen almıştın baba
bütün bir dünya
benim olmuştu
naylon bir arabaya
sıraya geçerdik
en fazla ben sürerdim
yüzün güldüğünde
ne korkumuz kalırdı
ne de ağlayışlarımız
seni çok severdik baba
sırtına alır gezdirirdin
oruc tuttuğumuzda
üç kardeştik biz
beştepe'deydi evimiz
gecekondu mahallesi
babacığım yoksun şimdi
duvarda gülümseyen fotoğrafın
cennetten bakan gözlerin
hiç solmadı resmin
en güzel baba sendin
en sevileni beştepe mahallesinin
bahçe duvarlarını sen yapardın
mahallede herkese koşardın
keser, çekiç, kazma, kürek
eksik olmazdı elinde
senin sohbetini severdi
mahalle beştepe
herkesin pamuk amcası sendin
güzel babacığım
büyüttün ,bizi adam ettin
üç çocuktuk üç evlerin
yıllarca mahallemizin
bin bir hatırasıydın
yaşadık durduk
şimdi bir yanımız boşluk
sen yoksun her şey buruk
bayramlarda bir hüzün sarıyor
fotoğraflar yetmiyor..

1986
mustafa kaya